ถึงเวลาเกี่ยวแล้ว

ในช่วงปลายฤดูร้อน เราไปเดินเล่นในป่านิวฟอเรสต์ที่อังกฤษ และสนุกกับการเด็ดผลแบล็คเบอร์รี่ในป่า ขณะที่มองดูม้าวิ่งเล่นกันอยู่ใกล้ๆ ระหว่างที่กำลังมีความสุขกับผลไม้รสหวาน ซึ่งคนอื่นปลูกไว้เมื่อหลายปีก่อน พระดำรัสของพระเยซูที่ว่า “เราใช้ท่านทั้งหลายไปเกี่ยวสิ่งที่ท่านมิได้ลงแรงทำ” (ยน.4:38) ก็ผุดขึ้นในความคิด

จงนิ่งเสีย

ในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา เราผลิตข้อมูลมากกว่าทุกช่วงในประวัติศาสตร์มนุษยชาติรวมกัน และข้อมูลก็หลั่งไหลมาที่เราตลอดเวลา” (ดาเนียล เลวิติน ผู้เขียนหนังสือ The Organized Mind : Thinking Straight in the Age of Information Overload) เลวิติน กล่าวว่า “ในแง่หนึ่ง เรากลายเป็นพวกเสพติดการกระตุ้นที่เกินขนาด” ข้อมูลข่าวสารที่กระหน่ำเข้ามาอย่างต่อเนื่องสามารถครอบงำความคิดของเรา การระดมข้อมูลของสื่อในยุคปัจจุบันทำให้เราหาเวลาที่จะสงบใจ ใช้ความคิด และอธิษฐานได้ยากขึ้น

จุดเปลี่ยน

ขณะที่ผู้รับใช้พระเจ้ากล่าวในพิธีไว้อาลัยทหารผ่านศึกคนหนึ่ง เขากล่าวถึงสถานที่ที่ผู้ตายอาจจะต้องไปอยู่ จากนั้นแทนที่จะเล่าถึงวิธีที่จะรู้จักพระเจ้า เขากลับคาดเดาถึงสิ่งที่ไม่ได้อยู่ในพระคัมภีร์ ถ้าเช่นนั้นความหวังอยู่ที่ไหน? ผมคิด

เศร้าเปลี่ยนเป็นยินดี

เคลลี่มีอาการแทรกซ้อนขณะตั้งครรภ์ ทำให้แพทย์วิตก หลังจากทำคลอดอยู่พักใหญ่ แพทย์จึงตัดสินใจผ่าตัด แม้เธอจะเจ็บปวด แต่เคลลี่กลับลืมความเจ็บปวดได้อย่างรวดเร็ว เมื่อเธออุ้มลูกชายแรกเกิด ความชื่นชมยินดีเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวด

คุณคือต้นฉบับ

เราแต่ละคนเป็นต้นฉบับจากฝีพระหัตถ์พระเจ้า ไม่มีชายหญิงคนใดที่สร้างตัวเองขึ้นมา ไม่มีพรสวรรค์ ความชำนาญ หรือความเฉลียวฉลาดที่มนุษย์สร้างขึ้นเองได้ พระเจ้าทรงสร้างเราแต่ละคนโดยพระองค์เอง พระองค์ทรงคิดคำนึงและสร้างเราจากความรักล้ำลึกของพระองค์

คำสัญญาเรื่องบ้านอันสงบ

65 ล้านคน เป็นจำนวนผู้อพยพทั่วโลก ในปัจจุบันพวกเขาต้องจากบ้านของตนเพราะความขัดแย้งและการข่มเหง นั่นเป็นจำนวนที่มากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน สหประชาชาติเรียกร้องให้ผู้นำร่วมมือกันรับผู้อพยพเหล่านี้ เพื่อที่เด็กทุกคนจะมีโอกาสเรียนหนังสือ ผู้ใหญ่จะมีงานทำ และทุกครอบครัวจะมีบ้าน

ไม่กลัวแต่เชื่อวางใจ

เพื่อนของฉันเล่าให้ฟังว่า “สามีฉันได้รับข้อเสนอให้ย้ายไปทำงานต่างประเทศในตำแหน่งที่สูงขึ้น แต่ฉันกลัวการจากบ้าน ดังนั้น เขาจึงจำใจปฏิเสธข้อเสนอนั้น” เธอบอกว่า ความกลัวทำให้เธอเสียโอกาสในการผจญภัย และเธอนึกสงสัยว่าการปฏิเสธอาจทำให้พวกเขาพลาดบางอย่างไป

ใต้ปีกพระองค์

เมื่อคิดถึงการปกป้อง ฉันมักไม่คิดถึงขนนก ถึงแม้ขนนกดูเหมือนเป็นการปกป้องที่เปราะบาง แต่มีอะไรมากกว่าที่เราเห็น ขนนกเป็นตัวอย่างอันยอดเยี่ยมของการทรงสร้างของพระเจ้า ขนนกมีทั้งส่วนที่เรียบและปุกปุย ส่วนที่เรียบนั้นมีหนามแข็งๆ ซึ่งมีตะขอเล็กๆ ที่ยึดเกาะกันไว้เหมือนซิป ส่วนที่อ่อนนุ่มให้ความอบอุ่นกับนก ทั้งสองส่วนนี้ปกป้องนกจากลมและฝน แต่ลูกนกจำนวนมากมีเพียงขนอ่อนปกคลุม เพราะขนของมันยังไม่พัฒนาเต็มที่ แม่นกจึงต้องกกลูกไว้ในรังด้วยขนของมัน เพื่อปกป้องลูกจากลมและฝน

ภาพที่พระเจ้า “ปกท่านไว้ด้วยปีกของพระองค์” ในสดุดี 91:4 และในสดุดี 17:8 ก็เป็นรูปแบบหนึ่งของการปลอบโยนและปกป้อง ทำให้นึกถึงภาพของแม่นกที่ปกป้องลูกน้อยด้วยปีกของมัน เช่นเดียวกับพ่อแม่ที่โอบลูกไว้ ให้เป็นที่ปลอดภัยพ้นจากพายุหรือการบาดเจ็บ การทรงสถิตอยู่ของพระเจ้าช่วยปลอบประโลมและปกป้องเราให้ปลอดภัยจากพายุแห่งชีวิต

แม้ว่าเราต้องพบกับปัญหาและเรื่องปวดใจ เราสามารถเผชิญสิ่งเหล่านั้นได้โดยไม่กลัว ตราบเท่าที่เราหันไปหาพระเจ้า พระองค์ทรงเป็น “ที่ลี้ภัย” ของเรา (91:2, 4, 9)

รักเด็กๆ

โธมัส เบอร์นาโด เข้าเรียนในโรงเรียนแพทย์ลอนดอนเมื่อปี 1865 เขาใฝ่ฝันจะเป็นมิชชันนารีในจีน ต่อมาเขาพบว่ามีคนที่ต้องการความช่วยเหลืออยู่แถวหน้าบ้านของเรา คือเด็กเร่ร่อนหลายคนที่อาศัยอยู่และต้องตายไปตามท้องถนนในลอนดอน เบอร์นาโดจึงมุ่งมั่นที่จะทำบางอย่าง เขาช่วยเหลือเด็กชายหญิงกว่า 60,000 คนจากความยากจนและความเสี่ยงที่จะเสียชีวิตด้วยการสร้างบ้านให้กับเด็กยากไร้ในแถบตะวันออกของลอนดอน นักศาสนศาตร์และศิษยาภิบาลจอห์น สต๊อตกล่าวว่า “เราเรียกเบอร์นาโดว่าเป็นนักบุญผู้อุปถัมภ์เด็กเร่ร่อนเลยก็ว่าได้”